7 روز ضمانت بازگشت کالا
پشتیبانی 24 ساعته
ضمانت اصالت کالا
ارسال بالای 100 تومان رایگان
پرداخت آنلاین امنکتاب دیوان رهی معیری – نویسنده رهی معیری
کتاب دیوان رهی معیری: جلوه‌ای از لطافت و موسیقی در شعر فارسی
کتاب دیوان رهی معیری، گنجینه‌ای از غزل‌های ناب، قطعات دلنشین، و سروده‌های متأثر از عشق، طبیعت، و اندیشه‌های عمیق فلسفی است. این دیوان انعکاسی از ذوق سرشار و لطافت طبع شاعری است که هم در عرصه شعر کلاسیک فارسی و هم در تصنیف‌سرایی آثار ماندگاری خلق کرده است.
رهی در اشعار خود با بهره‌گیری از مضامین عاشقانه و زبانی روان، توانسته است دنیایی از احساس و معنویت را به تصویر بکشد. این دیوان نه‌تنها برای دوستداران ادبیات فارسی، بلکه برای علاقه‌مندان به موسیقی و ترانه نیز اثری ارزشمند به شمار می‌رود. بسیاری از تصنیف‌های ماندگار موسیقی ایرانی از دل همین دیوان برخاسته‌اند.
ویژگی‌های کتاب دیوان رهی معیری
- تنوع قالب‌ها: دیوان رهی بیشتر شامل غزل‌های لطیف و عاشقانه است، اما او در قالب‌های دیگری همچون قطعه، مثنوی، و رباعی نیز طبع‌آزمایی کرده است.
- زبان روان و موسیقایی: رهی با انتخاب کلماتی ساده و آهنگین، شعری خلق کرده که برای خواننده بسیار دلنشین و قابل‌فهم است.
- مضامین عمیق: عشق، اندوه، امید، و طبیعت از جمله مضامین غالب در اشعار او هستند.
- ترکیب سنت و نوآوری: او در عین پایبندی به اصول کلاسیک شعر فارسی، نگاه تازه‌ای به موضوعات و بیان ادبی داشت.
ساختار کتاب دیوان رهی معیری
دیوان اشعار رهی شامل مجموعه‌ای از غزل‌ها، قطعات، رباعیات، و مثنوی‌های او است. این دیوان به دلیل زبان ساده و مضمون‌های عاشقانه، جایگاهی ویژه در میان دوستداران ادبیات فارسی دارد.
چرا دیوان رهی معیری را باید خواند؟
دیوان اشعار رهی معیری برای هر کسی که به ادبیات فارسی علاقه‌مند است، یک تجربه عمیق و لذت‌بخش محسوب می‌شود. این کتاب نه‌تنها شما را با زیبایی‌های کلام و موسیقی در شعر فارسی آشنا می‌کند، بلکه پلی میان احساسات لطیف انسانی و هنر بی‌همتای شاعری رهی است.
پیشنهاد می‌کنیم این کتاب را در کتابخانه خود داشته باشید و از خواندن اشعار دل‌انگیز آن لذت ببرید.
بخشی از اسامی اشعار دیوان رهی معیری
- شاهد افلاکی: چون زلف توام جانا در عین پریشانی
- حدیث جوانی: اشکم ولی به پای عزیزان چکیده‌ام
- سوزد مرا سازد مرا: ساقی بده پیمانه‌ای ز آن می که بی‌خویشم کند
- زندان خاک: با دل روشن در این ظلمت‌سرا افتاده‌ام
- آتش خاموش: نه دل مفتون دلبندی نه جان مدهوش دلخواهی
- سایه آرمیده: ای غزال رمیده بازآ به کنار من
- کوکب امید: شب‌ها اگر به یاد تو بیدار می‌شوم
- کوی رضا: دل به امید رویت همدم جان نمی‌شود
- فریاد بی‌صدا: فریاد بی‌صدا شده‌ام در هوای تو
- غرق تمنای توام: غرق تمنای توام، بی‌خبر از جای توام
رهی معیری: شاعری لطیف‌گو و غزل‌سرای بی‌همتا
محمدحسن معیری، مشهور به رهی معیری، از شاعران برجسته و محبوب معاصر ایران است که به دلیل غزل‌های لطیف و تصنیف‌های ماندگارش در حافظه فرهنگی ایرانیان جایگاهی ویژه دارد. او در سال ۱۲۸۸ خورشیدی در تهران و در خانواده‌ای اصیل و فرهنگی چشم به جهان گشود. از همان دوران کودکی، علاقه او به شعر و ادب نمود پیدا کرد، به‌ویژه به‌واسطه تشویق‌های خانواده و محیطی که در آن پرورش یافت.
تحصیلات و آغاز شاعری
رهی تحصیلات خود را در مدرسه دارالفنون به پایان رساند و به‌زودی به دلیل ذوق و قریحه شعری‌اش در محافل ادبی تهران شناخته شد. او از همان ابتدا به‌خاطر توانایی‌اش در سرودن غزل‌های دلنشین و سرشار از احساس، مورد تحسین قرار گرفت. تخلص «رهی» را برای خود انتخاب کرد که به‌خوبی بازتاب‌دهنده روحیه لطیف و آزاداندیش او بود.
سبک شعری و آثار
رهی معیری بیشتر به‌خاطر غزل‌هایش شهرت دارد. سبک او در غزل متأثر از سنت‌های ادبی کلاسیک ایران است، اما درعین‌حال رنگ‌وبوی نوگرایی و تازگی در آن دیده می‌شود. مضمون‌های اصلی شعرهای او عشق، طبیعت، و اندیشه‌های فلسفی است که با زبانی ساده و روان بیان می‌شود. موسیقی درونی اشعار او، همراه با تصاویر لطیف و احساس عمیق، آن‌ها را به یادگارهایی ماندگار در ادبیات فارسی تبدیل کرده است.
رهی علاوه بر غزل، در سرودن ترانه نیز تبحر داشت. بسیاری از تصنیف‌های او، که با همکاری آهنگسازان برجسته‌ای چون علی تجویدی، روح‌الله خالقی، و مرتضی محجوبی ساخته شده‌اند، هنوز از محبوب‌ترین آثار موسیقی سنتی ایران به شمار می‌روند. از تصنیف‌های مشهور او می‌توان به «کاروان»، «شب جدایی»، و «تو ای پری کجایی» اشاره کرد.
فعالیت‌های ادبی و فرهنگی
رهی علاوه بر شاعری، در فعالیت‌های فرهنگی نیز نقش فعالی داشت. او در دوره‌ای ریاست اداره انتشارات و تبلیغات وزارت پیشه و هنر را برعهده داشت و در گسترش فرهنگ و هنر ایران تلاش زیادی کرد. رهی همچنین با مجلات و روزنامه‌های مهم دوران خود همکاری داشت و اشعار و مقالاتش در آن‌ها منتشر می‌شد.
ویژگی‌های شخصیتی و جایگاه در ادبیات
رهی معیری به دلیل روحیه لطیف، مهربانی، و دغدغه‌های انسانی، در میان دوستان و هم‌دوره‌های خود بسیار محبوب بود. شعرهای او، چه در قالب غزل و چه در قالب تصنیف، همواره احساسات عمیق و زیبایی‌شناسی منحصربه‌فرد او را بازتاب می‌دهند.
وفات و میراث ادبی
رهی معیری در ۲۴ آبان ۱۳۴۷ خورشیدی در تهران درگذشت. آرامگاه او در بهشت زهرای تهران قرار دارد و همواره مورد بازدید علاقه‌مندان به ادبیات فارسی است.
رهی معیری شاعری است که توانست با کلامی ساده و موسیقیایی، عمیق‌ترین احساسات انسانی را به تصویر بکشد. اشعار و تصنیف‌های او همچنان در قلب و زبان ایرانیان زنده‌اند و الهام‌بخش نسل‌های آینده خواهند بود.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.