کتاب روزگار دوزخی آقای ایاز

کتاب روزگار دوزخی آقای ایاز

خلاصه : داستان با صحنه‌ای شروع می‌شود که مرا یاد کتاب مراقبت و تنبیه میشل فوکو انداخت. غیر از این اما، از جهات مختلف دیگری نیز شبیه تحلیل‌های تاریخی و فلسفی محققینی نظیر فوکو است. داستان براهنی روی برخی گسل‌های تاریخ چندهزارسالهٔ سرزمین مادری ما روایت می‌شود. این تحلیل تاریخی نه فقط از زبان راوی بلکه از زبان سایر شخصیت‌ها هم بیان می‌شود. با وجود پررنگی، اصالت و اهمیت یک تز تاریخی در تمام شئون کتاب، اما به هیچ وجه نمی‌شود گفت که «روزگار دوزخی» فاقد داستان است. داستان از ابتدا با کشش و تعلیق نسبتا مناسبی به پیش می‌رود و هرچند برخی جاها از ضرباهنگش کاسته می‌شود اما همچنان تعلیق دلچسبی دارد. خواننده می‌خواهد بداند آخر داستان چه می‌شود. از این جهت می‌شود گفت روزگار دوزخی همان افسانهٔ ادیپ، این بار در شکلی مدرن و تا حدی وارونه است. هاتفان معبد دلفی پیش‌گویی کرده‌اند که ادیپ پدرش را خواهد کشت و با مادرش خواهد خوابید. ادیپ که این را فهمید همه کار کرد تا از سرنوشت بگریزد… و اینجا تراژدی متولد می‌شود. راوی داستان براهنی هم با علم به تاریخی که بر این سرزمین گذشته …